Pittige visjes en concentratieproblemen

Ik ben alweer in dikke week in Suriname en begin steeds meer op mijn plek te komen. Vanaf deze week is er ook een ritme in de planning, dus dat is ook wel fijn:)

Afgelopen weekend hebben we lekker bij het zwembad gelegen en zijn uit eten geweest. Toen we in de taxi zaten om te gaan eten bij de wijk blauwgrond was alle stroom uitgevallen, een raar gezicht maar dat gebeurde wel vaker. Er was nog een restaurantje waar de stroom het nog wel deed, dus zijn we daar gaan eten. Op de bestelling stond gebakken casave met visjes in pepersaus. Als ze voortaan zeggen pepersaus moet er een lampje bij me gaan branden, het is niet de witte romige pepersaus die zei Nederland hebben maar extreem pittige saus! Nadat ik een van mijn casave frietjes had gegeten die een beetje in het sausje had gelegen stond mijn mond al in brand! Klein hapje van de visjes nog geprobeerd maar dit werd alleen maar erger. Gelukkig was er nog bakabana om de honger te stillen:)
Toen we klaar waren met eten viel ook hier de stroom uit, in Nederland zouden we denk ik erg verschrikt zijn, maar hier pakte iedereen z'n mobieltje voor wat licht en ging weer verder met eten. Dit komen we vast nog wel vaker tegen!

Op zondag zijn we naar de Zondagsmarkt geweest, bij deze markt staan er heel veel kraampjes met van alles en nog wat (ook aapjes in een klein kooitje wat er best wel zielig uitzag) , maar wij gingen vooral voor het fruit, lekker mango's gekocht en nog wat fruit dingen die we niet kende, de naam ben ik alweer kwijt..

Afgelopen maandag was het Onafhankelijkheidsdag in Suriname en gingen de kinderen van het weeshuis naar de bioscoop. Op half 12 stonden we klaar om opgehaald te worden met de bus. Twee kleine gekleurde busjes die je overal hier ziet kwamen aan en daar werden we ingezet. Lekker zweten want de meubels waren bedekt met plastic. Ook kon de deur niet dicht, die waaide steeds open tijdens het rijden. Na een tijdje kregen alle kinderen een doosje met frietjes en nog iets. Het leek op kipnuggits, maar aangezien het een Hindoestaans weeshuis is en ze hier geen vlees eten leuk me dat raar, dus ik nam maar eens een hapje. Toch kip. Ik vroeg vervolgens of het vegetarisch was: Ja ja, is kip! kreeg ik als antwoord.

Alle kindjes aten lekker hun frietjes op in de hobbellende bus. Tot we aankwamen bij de bioscoop. Aangezien de film al begonnen was moesten we stil naar voren lopen om een plaatsje te zoeken (met meer dan 40 kinderen gaat dat niet heel stil). We wisten niet wat voor film het was en verwachte iets van een gezellige familiefilm aangezien de leeftijden van de kinderen varieerde tussen de 4 en 17. Maar daar vergiste we ons in, het was een scienceficion, actiehelden, romantischhe Bollywood film! We hebben in een deuk gelegen op de momenten dat het totaal niet grappig hoorde te zijn. Er veranderde mensen in rare actiehelden die elkaar gingen vermoorden en 5 minuten later kwam er een vrolijk Bollywood dansje! Wil je meegenieten? kijk dan even op http://www.youtube.com/watchv=SPb8eCXMPe4 voor een van de geweldige filmpjes!

Gister hebben Elleke en ik onze eerste dag gehad bij een school voor speciaal onderwijs die aan paar maanden geleden gestart is. De wekker ging om half 7 en ik kan je vertellen dat dan een koude douche echt niet fijn is.
Ik mocht gaan helpen bij groep 4, klinkt makkelijk maar aangezien een van de kinderen ADHD had en niet een langere concentratie had dan 5 seconden was dat nog best lastig. De andere kinderen werden er snel door afgeleid en reageerde weer fel waardoor het alleen maar drukker werd. En ze wouden ook niet werken dus gingen ze alleen maar elkaar zitten pesten. Best nog een uitdaging dus! Ik heb zo goed mogelijk proberen de juf te helpen door lekker streng te zijn en de werkopstelling van de kinderen te veranderen, werkte volgens mij wel iets maar de concentratieproblemen bleven natuurlijk aanwezig. Nadat ik klaar was was ik dan ook kapot en ben ik thuis in de hangmat in slaap gevallen.

Gister avond hadden we onze eerste Salsa les! Spannend, aangezien de meeste van ons zeggen niet zo soepel te zijn en mijn coördinatie ook niet geweldig is. Maar het begon met alle basis stapjes en dat ging prima! De docent was erg grappig, een klein mannetje dan ons alles op een grappige manier uitlegde. Als we naar naar onze voeten keken ging die een liedje zingen: Kijk niet naar beneden, je benen zijn er nog! tralalala
Vrijdag is onze volgende les.

Vandaag en morgen samen met Elleke nog twee dagjes bij het weeshuis en daarna hebben we weer vrij. We gaan dit weekend op trip! Zin in!