Daar boven op die berg!

Dit keer een gezelliger reisverslag dan de vorige. Deze week was namelijk wel leuk!
De vrijdag nadat we terug zijn gekomen van Atjoni zijn Esther en ik naar het zwembad geweest. We dachten laten we nu eens naar het zwembad gaan bij het dure hotel. De entree was wat duurder dan verwacht maar dan mochten we wel gebruik maken van de jacuzzi! Toen de man van de receptie aan het bellen was en het woord massage viel zeiden we dat we daar ook wel gebruik van wouden maken. Lekkere verwendag dus met een cocktailtje bij het water:)
De volgende dag zouden ik en Esther naar Brownsberg gaan, samen met Elleke en haar vriend Daan. Helaas lag diezelfde ochtend Esther ziek in bed en kon niet meer mee. Gelukkig blijft zij nog wat langer dus kan ze het nog wel inhalen.
Die dagen gingen we eerst naar Berg en Dal waarin je aan een kabelbaan tussen de bomen doorslingert met als hoogtepunt over het water! Bij het begin best wel spannend maar bleek wel mee te vallen, vooral het uitzicht tijdens de toch over het water was echt prachtig. Helaas moest je wel een een specifieke manier remmen en aangezien ik daar niet meer zo goed over na kan denken als ik met 50 km/h aan een touwtje hang op een flinke hoogte, ging het bij mij een paar keer mis. Zo bleef mijn arm hangen en ging ik door. Best wel pijnlijk en nog een dikke week last van mijn schouder gehad, maar het was het waard:)
We gingen ook nog naar het Stuwmeer en eilandje daar. Bizar om zo een groot meer te zien met allemaal dode bomen! Over een aantal jaar zal het meer wel zonder bomen zijn, want deze bomen werden omgekapt om als meubelhout te gebruiken.
Na een duik in het meer konden we weer onze toch verder zetten richting Brownsberg. Daar aangekomen hebben we hangmat opgehangen en een wandelingetje gemaakt met prachtig uitzicht.
De volgende dag gingen we naar twee watervallen wandelen, viel toch best een beetje tegen het omhoog klimmen aangezien ik had verwacht dat het een stuk platter zou zijn. Wel een mooie wandeltocht en alvast een goede voorbereiding op Voltzberg.
Tijdens de wandeling hebben we geen dieren gezien maar rond ons kamp wel een paar. Zo bleek er een luiaard in de boom te zitten, al was er niet meer te zien dan een opgekruld bolletje aan een tak. Ook liepen er boskonijnen rond. Een soort kruising tussen een kavia en varkentje, erg grappige beestje. En nog een mooie blauwe vogels met een blauwe buik die waggelde als ze vooruit liepen. Diezelfde dag gingen we alweer terug naar Parmaribo en kon ik me meteen klaar gaan maken voor de tocht naar Voltzberg.

Een nachtje in mijn eigen bedje en de volgende ochtend meteen weer door! Deze toch was een stuk langer, eerst een uur rijden over een gewone weg en daarna 3,5 uur over een onverharde hobbel weg waarin we heen en weer geshaked werden in de bus. Vervolgens nog 3,5 uur in een bootje en toen kwamen we aan bij ons kamp, de mooiste plek tot nu toe! Een prachtig natuurgebied wat ook op de werelderfgoedlijst staat. Vanuit onze verblijfplaats keken we uit op de stroomversnelling. Er kwamen meteen allemaal aapjes naar ons toe, die we banaantjes hebben gevoerd, zo aandoenlijk!
Met nog spierpijn van de dag ervoor ben ik maar vroeg gaan slapen, de volgende dag zouden we de Voltzberg opgaan.
Na een koude nacht in onze hangmat kon de toch beginnen. Iedereen had een broodpakket gemaakt en moest minimaal 3 liter water mee. Meestal stellen de wandeltochtjes niet zoveel voor (Surinamers lopen niet zo snel) maar dit keer zat er een flink tempo in. Goed oplettend of we niet over de wortels struikelde en onze voet goed neerzette liepen we een paar uur. Na een tijdje kwamen we de bocht om en stond er een prachtig hert voor onze neus die ons een aantal seconden met zijn grote bruine Bambi ogen aan bleef kijken en daarna rustig weg liep, super mooi om te zien!
Op een gegeven moment kwamen we aan op een deel waar er uitzicht op de Voltzberg was. Vol verbazing keken we naar de berg die best wel stijl was en bijna geen begroeiing had. Ik kon me niet voorstellen dat die te beklimmen was. Na nog een half uur lopen kwamen we aan bij de Voet van de berg en toen kon de klim beginnen. Het bestond uit handen en voeten werk om omhoog te komen met super steile (60%) stukken erbij. Na flink wat geploeter kwamen we dan eindelijk boven, wat een prachtig uitzicht!
Na een tijdje van het uitzicht genoten te hebben, wat gedronken en gegeten te hebben en natuurlijk wat foto's gemaakt te hebben kon de toch naar beneden weer beginnen, misschien nog wel moeilijk dan omhoog. Schuifelend in onze schoenen schoven we voetje voor voetje naar beneden op rotsen. Na beneden te zijn gekomen moesten we nog een aantal uren wandelen (die zijn dan best wel zwaar). Daarna kwamen we aan bij de waterval waarin we heerlijk konden uitrusten in het water. Toen nog 5 minuutjes lopen en we waren weer terug in het kamp!
De avond en de dag erna bestond uit wandelingetjes maken en dieren spotten. We hebben verschillende soorten vogels gezien, vooral de knalrode ara's vond ik erg mooi. Ook liepen er aapjes rond die we weer af en toe een banaantje gingen geven. Een van de aapjes had een kleintje op z'n rug die er achteraan hobbelde als mama eten ging halen (en dit zelf op at). Om de angst voor spinnen te overwinnen hebben we nog een vogelspin gevangen en heb ik deze gezellig over mijn gezicht laten kruipen. Even maar, daarna moest de gids hem er nog afhalen.
Er was ook nog een avond dat ik vroeg ging slapen, maar na een tijdje uit mijn hangmat gebruld werd door Elleke, ik moest naar beneden komen, want er bleek een slang gevangen te zijn! Met mijn slaperige kop wandelde ik naar beneden voor de slang en wou hem natuurlijk ook wel even vasthouden, ik was nog half aan het slapen en vond het niet echt eng, ook al zeiden andere dat die hap bewegingen aan het maken was en hij zichzelf wel erg strak om mijn pols aan het binden was. Toen de slang weer weg was kwam de grote grap, het was een huisdier...
Op de vierde dag gingen we weer terug naar Parmaribo, weer lang in de boot en lang in de bus na nagenietend van de mooie Ralleighvallen en spierpijn...