Opgestapeld in een busje

Alweer de vierde week in Parmaribo! Het begint hier nu een beetje te wennen. Het fietsen wordt steeds minder eng, de regel is, gewoon maar doen en brutaal zijn en dan stoppen ze wel. Of toeteren, maar ze toeteren toch non stop ook naar elkaar dus dat maakt niet uit.
Het valt me hier op dat er bijna geen katten rondlopen! Ik heb nu 3 katten gezien, 2 die rondliepen in een supermarkt en 1 dode aan de kant langs de weg. Honden lopen hier overal, best wel zielig om die zwerfhondjes rond te zien lopen. Wat hier ook heel hip is, is je vogel uitlaten! Veel surinamers hebben een klein kooitje met een vogeltje erin en gaan hier stukjes mee wandelen (de vogel blijft in het kooitje). Dit doen ze zodat de vogel kan wennen aan omgevinggeluid en kan concurreren met andere zingende vogel voor op de vogeltjes wedstrijd om zondagmorgen! Zijn we nog niet geweest aangezien dit om 7 uur begint en we meestal erg blij zijn dat we dan mogen uitslapen...
Het eten hier bevalt ook goed, meestal koken we wat en in het weekend gaan we vaak uit eten, al heb ik de rijst met kouseband wel een beetje gezien. 's Middags eet ik om een of andere rede altijd broodjes met pindakaas, terwijl ik dit in Nederland eigenlijk bijna nooit eet.
Ook de salsa lessen gaan steeds beter. Ik zal er geen ster in worden aangezien mijn motoriek nou niet geweldig is, maar ik beland bij de draai in ieder geval nu op dezelfde plek in plaats van een halve meter verderop! En het is erg leuk om te doen.

Afgelopen zaterdag hadden we een extra dagje werken bij het weeshuis. De kinderen zouden sportdag hebben. Als ze een uitje hebben gaan ze meestal met 2 busjes aangezien deze busjes voor 25 man geschikt zijn en er ongeveer 40 kinderen en nog wat begeleiders zijn. Deze dag hadden ze echter besloten om maar met 1 busje te gaan, dat werd stapelen! Dicht tegen elkaar en bij elkaar op schoot zaten we met bijna 50 man gepropt in een klein busje. Niet echt comfortabel maar vooral gevaarlijk als er wat op de weg gebeurd aangezien we dan allemaal gestapeld voorin kwamen te liggen...Gelukkig is alles goed gegaan!
Aangekomen op het sportveld kregen de kinderen te eten en konden ze gaan springen op het springkussen. Wij zaten vooral te wachten tot er iets ging gebeuren, Nederlandse sportdag is lekker gepland met elk kwartier een spelletje en dan doordraaien en dan pauze enz. Maar hier gebeurde eigenlijk niks. Afgezien dat de dag op het sportveld plaatsvond was het niet meer dan dat en werd er eigenlijk verder niet zoveel gedaan.
Een paar uur later gingen er nog een paar kinderen optreden, erg leuk om te zien hoe blij ze daar van werden! Ook kwam toen Sinterklaas en Pieterbaas (ze noemen het geen clown en ook geen zwarte piet).
Op een gegeven moment kwam een van de kleintjes huilend naar ons toe omdat hij bang was voor de Piet. Dit was wel te begrijpen aangezien de Piet rondrende met een roe om kinderen een tik op hun billen te geven. Ook was het een behoorlijke seksistische piet aangezien ik zo ongeveer van mijn stoel werd gesleurd het podium op, vervolgens ging die een lolly eten en tegen me aan dansen en de lolly met grof geweld in mijn mond duwen...tja erg kindvriendelijk allemaal. Ik was blij toen hij me een seconde los liet en ik weer snel terug naar mijn stoel kan gaan...
Na een lange dag konden we weer opgestapeld terug naar huis! Met hoofdpijn van de kinderen en vooral van de boxen die behoorlijk hard stonden gingen we nog een hapje eten om vervolgens lekker te gaan slapen.
Afgelopen week zijn Esther en ik ook verhuisd naar het huis bij Elleke, erg gezellig! En nog een voordeel, het is hier in mijn nieuwe kamer niet zo warm dus dat dag na de sportdag heb ik heerlijk uitgeslapen!

Als het goed is gaan Esther en ik dit weekend op trip naar Brownsberg maar we moeten nog even bevestiging krijgen:)